Μπράβο σας μάγκες!

Του Tifoso Giallorosso

Παρότι είμαι οπαδός του Ιταλικού ποδοσφαίρου και της ιστορικής Ρόμα, δεν θα μπορούσα να μείνω ασυγκίνητος από ένα πρωτάθλημα όπως το Αγγλικό. Το οποίο παρακολουθώ ανελλιπώς τα τελευταία 15 χρόνια.

Καμία ομάδα δεν με κέρδισε ιδιαίτερα όμως για να δηλώσω οπαδός της με εξαίρεση (σε μικρό βαθμό) τις ομάδες του Merseyside. Στη παρούσα φάση ούτε αυτές όμως μπορούν να συγκριθούν με το συναίσθημα που ένιωσα χθες παρακολουθώντας τους Magpies να κερδίζουν τους εν δυνάμει πρωταθλητές Λονδρέζους!

Σε καμία περίπτωση δε το παίζω Nιούκαστλ ξαφνικά και ειδικά λόγω χρωμάτων για μένα (βλέπε Γιουβέντους), αλλά δεν μπορώ να μην τους παραδεχτώ στο έπακρο. Έχουν περάσει από αυτή πολύ μεγάλα ονόματα με κυριότερο αυτό του τεράστιου Άλαν Σίρερ. Είναι μία συμπαθής ομάδα που ότι έχει καταφέρει το έχει κάνει με την αξία της, χωρίς να της χαριστεί τίποτα. Έχει παίξει σε αυτή με αξιοπρεπέστατη πορεία μάλιστα και ο Έλληνας Νίκος Νταμπίζας, σε μία εποχή που τα σύνορα ήταν ‘’κλειστά’’ για τα δικά μας παιδιά.

Έχω ακούσει επίσης για τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς της που δημιουργούν εκπληκτική ατμόσφαιρα. Το ξέρω ότι οι Άγγλοι είναι φωνακλάδες και γεμίζουν τα γήπεδα, αλλά οι Geordies κάνουν ομολογουμένως τη διαφορά. Δεν είναι στο στυλ που έχω συνηθίσει με σημαίες καπνογόνα κτλ, αλλά για Βρετανικό γήπεδο είναι πολύ μάχιμοι. Σε μία καυτή έδρα όπως το St. James Park νίκησαν στα ίσια τη καλύτερη ομάδα του Νησιού.

Με λίγα λόγια και χωρίς να θέλω να σας κουράσω, κατάλαβα ότι Νιούκαστλ σημαίνει ποδοσφαιρικός τσαμπουκάς και μάχη απέναντι σε όλους. Εύχομαι λοιπόν καλή συνέχεια με περισσότερες επιτυχίες , γιατί τέτοιες ομάδες μου αρέσει να βλέπω στα γήπεδα και όχι κάτι νεόπλουτες όπως η Σίτι. Οι οποίες θεωρούν με το χρήμα μπορούν να ‘’μεγαλώσουν’’ τη φανέλα τους.